NY Times publikon lidhjet e botës kriminale serbe me shtetin, Brnabiq pranon se institucionet kanë lidhjet me bandat

Gazeta NY Times ka publikuar një artikull ku flitet për arrestimet e disa të dyshuarve për krim të organizuar. Në artikull flitet për lidhjet mes bandave dhe grupeve të tifozëve të ekipeve të kryeqytetit serb, Beograd.

“Arrestimet tronditin një skenë futbolli në Serbi të drejtuar nga Gangsterët dhe ‘varrëmihësit’”, shkruhet në titullin e këtij hulumtimi të kryer nga NY Times. “Varrëmihësit” janë grup i tifoëzve të Partizanit të Beogradit të njohur serbisht sikur “Grobari”. Në artikull flet edhe kryeministrja serbe Ana Brnabiq që pranon edhe lidhjet mes banditëve dhe shtetit, shkruan Gazeta Express.

Në fund të verës përfundon pandemia?
Menjëherë pas arrestimit të një të dyshuari për udhëheqjen e një bande kriminale muajin e kaluar në lidhje me një seri vrasjesh që kishin të bënin me prerje kokash dhe tortura, zyrtarët policorë të Serbisë kishin kryer bastisje në  atë që ata besonin se ishte strofulla e fshehtë e këtij grupi: një dhomë si bunker në brendi të stadiumit të përdorur nga ekipi futbolistik “Partizani” nga Beogradi, një ekip me plot histori futbolli në kryeqytetin serb.

Dhoma, e vendosur në një restorant të shkatërruar poshtë stendave, është mbyllur si një skenë krimi pasi që hetuesit duke kërkuar prova të lidhjeve midis huliganëve të futbollit dhe krimit të organizuar, gjetën armë atje.

Muri i jashtëm është i lyer me bojë të bardhë dhe të zezë me emrin që tifozët e Partizanit e përdorin për veten e tyre: “Grobari” (Varrëmihësit).

Emri meriton një epitet të tillë. Tifozët serbë të futbollit, të paktën ata që në ditët e para-pandemisë futeshin në tribunat e trazuara në jug të stadiumit të Partizanit dhe anën veriore po aq anarkiste të arenës të përdorur nga kundërshtarët e tyre po ashtu nga Beogradi, Crvena Zvezda (Ylli i Kuq), kanë kohë që kanë një reputacion për dhunë të jashtëzakonshme.

Një tifoz francez që udhëtoi në Beograd në vitin 2009 për ta përkrahur ekipin e tij, Toulouse, në një lojë kundër Partizanit, humbi jetën pasi u rrah me shufra hekuri dhe zinxhirë biçikletash. Në atë rast, 14 tifozë të Partizanit u dënuan për vrasje.

Tendencat e dhunshme gjithashtu i kanë bërë tifozët serbë të futbollit, veçanërisht ata të dy ekipeve rivale të Beogradit, një forcë të fuqishme në rrugë dhe në politikën e trazuar të Serbisë.

Pyetja që tani po i merr kohë Serbisë është ajo që rezultoi në arrestimin muajin e kaluar të Veljko Belivuk, i cili dyshohet të jetë një gangster dhe udhëheqësi i një grupi tifozësh të dhunshëm të Partizanit. Për një kohë të gjatë ai ka vepruar duke mos u ndëshkuar dhe raportohet të ketë pasur lidhje të ngushta me qeverinë dhe forcat e sigurisë.

Sipas qeverisë, Belivuk është një mafioz brutal arrestimi i të cilit sinjalizon një vendosmëri për t’i frenuar bandat kriminale që ndihmuan në nxitjen e dhunës së tmerrshme të luftërave ballkanike të viteve 1990, që vranë një kryeministër reformator në vitin 2003 dhe i ka vështirësuar përpjekjet e Serbisë për t’u bërë një vend normal evropian.

Më 6 mars, pasi televizioni shtetëror transmetoi pamje të tmerrshme të një kufome me kokë të prerë dhe trupit të gjymtuar të një të riu me një tatuazh të Crvena Zvezdës në këmbën e tij – viktima të supozuara të bandës së Belivuk, presidenti Aleksandar Vuçiq, i cili njëkohësisht është tifoz i devotshëm i klubit Crvena Zvezda, deklaroi se “porosia jonë është që ne i kemi dhënë fundin kësaj bande.”

Hetuesit gjithashtu e kanë lidhur Belivukun me një luftë të gjatë njëdekadëshe droge midis dy klaneve kriminale rivale për kontrollin e një rruge fitimprurëse trafiku përtej Detit Adriatik nga fqinji i Serbisë, Mali i Zi, në Evropën Perëndimore.

Ana Brnabiq, kryeministrja e Serbisë, tha në një intervistë se Vuçiq, larg nga të qenit partneri i Belivukut, ishte shënjestra e tij. “Unë kam një informacion të besueshëm se jeta e tij ishte në rrezik,” tha ajo. “Ishte koha për të vepruar për shkak të të gjitha kërcënimeve të bëra nga krimi i organizuar.

”Megjithatë, ajo pranoi që bandat kriminale kishin zhvilluar “lidhje të forta” me strukturat shtetërore dhe të sigurisë dhe se këto ishin tani duke u hetuar dhe çrrënjosur. “Padyshim, mafia nuk do të ishte aq e fortë nëse nuk do të kishte mbështetje në qeveri”, tha ajo.

Duke shtuar një pikëpamje të gjërë se Vuçiq po fsheh diçka, megjithatë, ka qenë një fushatë e egër shpifëse në mediat proqeveritare drejtuar atyre të cilët e kanë sfiduar storien e presidentit për një goditje direkte ndaj krimit të organizuar.

Vladimir Vuletiq, profesor i së drejtës juridike në Beograd dhe ish nënkryetar i klubit të futbollit “Partizani” i cili doli në publik me akuza për një bashkëpunim të qeverisë me udhëheqësin e arrestuar të bandës, është sulmuar egërsisht çdo ditë në ballinat e gazetave që janë mbështetëse të Vuçiq.

Brnabiq mohon se kjo fushatë ishte orkestruar nga qeveria. Gjithashtu i njollosur nga ballinat mediatike ka qenë Krik, një grup shumë i respektuar gazetarësh hulumtues që ka raportuar për vite me radhë për ndërlidhjet midis zyrtarëve qeveritarë dhe bandës së Belivuk.

Stevan Dojçinoviq, kryeredaktori i Krik, tha se krimi i organizuar në Serbi, dhe zyrtarët qeveritarë, ishin lidhur prej kohësh me “forcën brutale të natyrës” të siguruar nga huliganët e futbollit.

“Politikanët gjithmonë kanë pasur frikë nga huliganët tanë. Pavarësisht se kush është në pushtet, ata gjithmonë krijojnë një partneritet me ta”, tha ai.

Vështirësitë e partneritetit me huliganët, megjithatë, u bënë të dukshme nga rrënimi i ish-presidentit të Serbisë, Slobodan Millosheviç. Nën sundimin e tij në vitet 1990, huliganët vërshuan në radhët e grupeve paramilitare të sponsorizuara nga shteti që kryen krime kundër njerëzimit në Bosnjë dhe Kosovë pas shpërbërjes së Jugosllavisë.

Që Millosheviç, për të cilin Vucic shërbeu si ministër i informacionit dhe shërbimet e sigurisë së të cilit punuan ngushtë me huliganë dhe kriminelë, ishte në telashe serioze u bë e qartë kur ultrasit e Yllit të Kuq filluan të brohorisnin “Slobodan Vrit veten!” në lojëra. (Prindërit e tij kishin vdekur të dy në vetëvrasje.)

Millosheviç humbi pushtetin në 2000 pasi ultrasit i udhëhoqën studentët dhe protestuesit e tjerë të sulmonin ndërtesën e Parlamentit në Beograd.

Kur Jugosllavia, pjesë e së cilës ishte atëherë Serbia, filloi të zbërthehej në fund të viteve 1980, një shenjë e hershme e luftës së afërt erdhi në maj 1990 kur Ylli i Kuq udhëtoi për një lojë në Zagreb, kryeqyteti i republikës jugosllave të Kroacisë. Loja u pezullua pasi tifozët rivalë organizuan një përleshje të dhunshme dhe i vunë zjarrin stadiumit.

Ndër mbështetësit e Yllit të Kuq që kishin udhëtuar në Zagreb për ndeshjen ishte Vuçiq, i cili më vonë u mburr se ai “shpesh luftonte” në lojëra.

Poledica, shefi i shoqatës së futbollistëve, tha: “Politikanët tanë gjithmonë kanë frikë nga stadiumi dhe fuqia e tij e tmerrshme. Ata e dinë se çdo pakënaqësi në stadium mund të përhapet shpejt në rrugë. Ata duan ta kontrollojnë atë”

Ai shtoi se nuk e dinte pse autoritetet ishin kthyer kundër Belivuk por spekuloi se Belivuk dhe pasuesit e tij kishin shkuar shumë larg. “Të gjithë e dinin se ishin të dhunshëm, se rrahnin njerëzit dhe bënin kërcënime. Por duke prerë kokat?”

Avokati i Belivuk, Dejan Lazarevic, tha se klienti i tij nuk ishte akuzuar ende zyrtarisht dhe se nuk kishte prova për të mbështetur akuzat e vrasjes, rrëmbimit dhe krimeve të tjera të rënda të bëra kundër tij nga zyrtarët.

Profesori Vuletic, tha se Belivuk dhe një huligan i njohur si “Shitja e memecit”, i cili që prej asaj kohe është vrarë, së pari morën kontrollin në pjesën jugore të stadiumit të Partizanit menjëherë pasi Vucic u bë kryeministër në 2014, dhe filloi të rrahë këdo që brohoriste kundër tij.

Dyshimet se Belivuk kishte miq të fuqishëm në qeveri, ose të paktën zbatuese të ligjit, janë rritur që nga viti 2016, kur ai u arrestua me akuza për vrasje, por më pas u la i lirë pasi ADN-ja dhe provat e tjera kundër tij u zhdukën ose duhej të hidheshin poshtë.

Krik, grupi i raportimit hetimor, më vonë publikoi fotografi që tregonin një anëtar të xhandarmërisë së Serbisë, një forcë policie, që ndiqte lojëra futbolli me Belivuk. Në atë kohë, oficeri ishte në një marrëdhënie me një zyrtar të lartë përgjegjës për Ministrinë e Brendshme.

Ky partneritet me qeverinë, tha Dojcinovic, redaktori i Krik, u prish vitin e kaluar për arsye të panjohura, ndoshta për shkak të një përçarje të brendshme në Partinë e Përparimtare Serbe në qeverisje të Vuçiq, disa prej anëtarëve të së cilës janë kapur në hetimin për Belivuk.

Ndër ata që janë marrë për pyetje nga policia në lidhje me rastin është Slavisa Kozeka, presidenti i Shoqatës së Futbollit të Serbisë. Kozeka, një zyrtar i lartë në partinë qeverisëse, ishte më herët një aktivist me një veshje nacionaliste të ekstremit të djathtë që drejtohej për vite me radhë nga një kriminel lufte i dënuar.

I gjithë reklamimi i keq ka zemëruar tifozët paqësorë të Partizanit si Vladimir Trikic. Duke ecur drejt rrethit qendror të Beogradit, Dorcol, ai tregoi murale të artistëve, regjisorëve të teatrit dhe poetëve që kanë brohoritur për klubin. Partizani, megjithëse ishte i lidhur ngushtë me ish-Ushtrinë Jugosllave, ai tha, “ka qenë gjithmonë një ekip për intelektualët”.

Për tifozët e zakonshëm të Partizanit, Belivuk nuk ishte kurrë në të vërtetë një mbështetës, por një mashtrues i dërguar nga Vucic për të kontrolluar dhe diskredituar rivalët e hidhur të ekipit të tij.

Në një lojë të Partizanit në Beograd javën e kaluar, të zhvilluar para tribunave kryesisht të zbrazëta për shkak të pandemisë, Zoran Krivokapic ishte njëri nga një numër i vogël i tifozëve që arritën të futeshin në stadium. Ai tha se kishte marrë pjesë në çdo ndeshje në shtëpi për 47 vjet dhe fajësoi ngritjen dhe rënien e Belivuk për atë që ai tha se ishte një hakmarrje personale kundër Partizanit nga  Vuçiq, presidenti.

“Ai dëshiron të shkatërrojë Partizanin dhe ta lerë Yllin e Kuq të ngrihet,” tha ai.